Светата маченичка Евлалија живеела во IV век во времето на императорот Диоклецијан, кога биле најжестоките гонења на христијаните. Родена е во благочестиво семејство во градот Мериди (Шпанија) и уште од детство била воспитувана во верата во Христос.
Кога во нејзиниот град започнало прогонството на христијаните, младата Евлалија, иако имала само 12 години, храбро излегла пред судијата и јавно го исповедала своето христијанско верување. Без страв ги изобличила идолопоклонството и неправдите. Поради ова била подложена на сурови маки – ја тепале, ја изгореле со факли и конечно ја распнале.
Пред да ја предаде душата, се молела на Бога, а според преданието, од нејзината уста излегол бел гулаб – симбол на чистата и непорочна душа.
