Светиот маченик Парамон заедно со уште триста и седумдесет христијани пострадале во III век, во време на жестоките прогонства против Црквата под римскиот цар Декиј. Тие биле жители на Витинија, познати по својата долгогодишна приврзаност кон христијанската вера и одбивањето да принесат жртви пред незнабожечките идоли.
Според преданието, римскиот управник Аквилин наредил тие да се приведат и присилат да се откажат од Христа. Но сите останале непоколебливи, сведочејќи дека не постои сила која може да ги одвои од нивната вера. Поради нивната решителност, биле мачени и погубени, а Парамон — како најистакнат меѓу нив — бил првиот кој храбро застанал пред мачителите и со својот пример ги охрабрил и останатите.
Црквата ги чествува како сведоци на силата на верувањето и како симбол на христијанска истрајност и духовна храброст.
